Het is weer september en dat betekent dat vele contracten van diverse zorgverzekeraars binnendruppelen voor de volgende jaren. Elk jaar is dit weer voor mijzelf, maar met mij ook voor vele andere paramedici, een grote strijd. En dan bedoel ik nog niet eens de strijd met de betreffende zorgverzekeraar, want dat is bij voorbaat al verliezen: het is niet dat zij door een bezwaarschrift van mij, de voorwaarden van hen gaan veranderen. Maar alleen al de totale strijd van de positie van onmacht waarin je lijkt te verkeren.
Het gaat als volgt: Er komt een contract binnen waarin allerlei eisen zijn verwerkt.
Je moet rolstoel toegankelijk zijn, een x aantal dagdelen beschikbaar zijn voor spreekuren, in het geval van ziekte moet vervanging klaar staan, je moet aangesloten zijn bij een beroepsvereniging, ingeschreven staan bij het Kwaliteitsregister etc. etc. die lijst is nogal lang en gaat maar door. De laatste jaren wordt er in deze contracten ook gesproken over PREM: een vragenlijst waarin de kwaliteit van je dienstverlening wordt gevraagd bij jouw cliënten. Enkele zorgverzekeraars, bijvoorbeeld CZ, eisten dat wij diëtisten dit gaan invoeren in onze praktijk en vervolgens ten minste uitzetten bij 30% van onze cliënten. Dan wordt er onderaan het contract een tarief genoemd dat de zorgverzekeraar gaat vergoeden als jij akkoord gaat met al deze eisen. In het geval van CZ: €61,40 per uur in 2020, maar wacht: heel gul breiden ze dit uit tot €63,30 in 2022.’
Kun je hier over onderhandelen? Absoluut niet, het is tekenen ja of nee.
Ga je tekenen bij het kruisje? Dan ga je akkoord met deze eisen. Teken je niet? Prima, geen contract. Komen cliënten van CZ wel naar je toe, dan moet jij ze een rekening sturen en kunnen ze die misschien tegen 60-75% vergoeding zelf moeten indienen bij de verzekeraar. Er zijn nog genoeg andere praktijken in de buurt die wel tekenen, en zo niet: dan de grote thuiszorgorganisatie wel, want die kunnen zich het risico niet permitteren klandizie mis te lopen. De ‘dekkingsgraad’ (hoeveel diëtisten er in de buurt zitten) als je niet tekent, is nog altijd groot genoeg in de ogen van de zorgverzekeraar, dus dit maakt voor hen geen verschil.
Samen met andere praktijken samen te besluiten niet te tekenen? Ho ho dat gaat zomaar niet! Dat is kartelvorming en strafbaar volgens de Nederlandse wet!
Mede-foodie Everdien van der Leek was dit zo zat, dat zij afgelopen jaar het initiatief Red de Diëtist oprichtte, een actiegroep om toch echt eens goed kenbaar te maken dat wij diëtisten in deze machteloze strijd nou eindelijk eens moeten worden gehoord.
Het resultaat van CZ: er vindt voor het eerst sinds 12 jaar een tariefverhoging plaats! Dit was namelijk elk jaar €58,60 per uur (van 2007 t/m 2011 met 4 uur vergoeding uit het basispakket en nog geen eigen risico, in 2012 is het uit het basispakket gehaald en van 2013 t/m heden teruggekeerd met 3 uur vergoeding uit het basispakket en een steeds hoger wordend eigen risico) dus geeft een positieve insteek in mijn ogen.
We weten natuurlijk eigenlijk ook wel dat jaar in, jaar uit, gelijke tarieven hanteren gelijk staat aan verlaging, want een normale inflatie wordt hierin niet berekend, terwijl scholing, huur, materiaal, promotie, zelfs de eigen beroepsvereniging, personeelskosten e.d. elk jaar duurder worden.
Afgelopen jaar was de inflatie zo’n 2,5%, de ‘verhoging’ 1,6%.
De tariefsverhoging uit deze zorgovereenkomst van CZ is voor het eerste jaar zo’n 1,6%, daarna 1,3%. Nog steeds is er dus in feite onder aan de streep sprake van verlaging conform marktwaarde!
Wellicht heeft CZ de uitspraak van minister Hugo de Jonge ‘Je werkt in de zorg om te dienen, niet te verdienen’ iets te letterlijk genomen. Ook in het interview van Nieuws voor diëtisten lees ik de uitspraak: ‘Dit is kostendekkend voor de paramedische praktijk’.
Volgens mij gaat hier iets mis: het lijkt even zo dat paramedici hier worden afgeschilderd als zijnde inhalige geldwolven?
Terwijl deze mensen niets anders doen dan hun passie om mensen een stukje gezonder te maken uit te dragen. Dan heb ik het niet eens over alle duizenden voorbeelden van het besparen van dure zorgkosten door middel van een paar uurtjes per cliënt aan preventief werk: Ik noem maar even een goed voedingspatroon om darmklachten te verminderen en een dure colonoscopie bij de internist te voorkomen, of verslechtering van COPD door eiwitrijke voeding tegen te gaan of simpelweg signalementen voor rode vlaggen terug te koppelen aan de arts. Maar goed, we kunnen gerust nog even een paar jaar meer negeren dat uitgebreide kosten-baten onderzoek in 2012 al berekeningen hebben laten zien dat bijvoorbeeld voor elke euro die wordt besteed aan dieetadvisering van patiënten met overgewicht en daaraan gerelateerde ziekten, netto € 14,- tot € 63,- terugkomt: € 56,- in gezondheidswinst, € 3,- aan netto besparingen op de totale zorgkosten en € 4,- als productiviteitswinst
En ja: daar hebben zij een intensieve 4-jarige hbo-studie voor gevolgd en vaak zelfs meer (zoals WO in mijn geval), en ja elke 5 jaar moeten zij zich wederom verantwoorden in het Kwaliteitsregister met de nodige bijscholingen, begeleidingsuren etc. Maar dat hebben zij er allemaal voor over, want je weet hoe dankbaar de cliënt daar weer mee is en wat daar nou eenmaal bij komt kijken. Dan is het niet heel erg vreemd simpelweg te vragen dat hier een normale prijs tegenover staat.
Om het nog schrijnender te maken, recent kostprijsonderzoek liet het volgende zien onder diëtisten:
41 % van de respondenten heeft een pensioen geregeld;
50 % van de respondenten heeft geen AOV afgesloten;
Van een 8-urige werkdag kan gemiddeld 5,3 uur gedeclareerd worden.
Maar goed, daar heeft een zorgverzekeraar natuurlijk weinig mee te maken.
In mijn ogen is het structureel de inflatiekosten niet berekenen zeer korte termijn denken. Wat vandaag de dag bespaard wordt, zal met een paar jaar echt in groten getale terugkaatsen en dat valt niet te rijmen met een maatschappij dat zich inzet voor preventie en duurzaamheid.
Dan heb ik het nog niet over PREM gehad.
Hoe opmerkelijk is het, dat als de zorgverzekeraar iets over de klant wil weten, wij daar kosten, maar vooral lasten van moeten dragen? En ons verantwoordelijk houden voor een belachelijk respondenten percentage? Zeg nou zelf: hoe vaak vult u enquêtes in over uw verblijf, vakantie, fysio, productaankoop etc.?
En wat verwacht u van de betrouwbaarheid van deze onderzoeken?
Persoonlijk vul ik vaak in: ‘ja, ja, ja, goed, goed, goed hopla zijn we daar ook van af’. En als een bedrijf mij al voor de zoveelste keer lastigvalt met de vraag of ik nou een keer die enquête in wil vullen, ben ik dit vaak zat en is het ‘nee, nee, nee, slecht slecht’ omdat ik geïrriteerd ben.
Laatst klaagde een cliënt van me met rugklachten over haar fysio: Voorheen toen ze nog onbeperkt fysio/40 behandelingen in haar pakket had, ging ze bijna elke week naar de fysio, liet ze haar rug even los masseren en kon ze gezellig bijkletsen. Geweldige fysiotherapeut! Jammer dat ie nu met pensioen was. Ze was nu terecht gekomen bij een jonge fysio: die had haar streng toegesproken dat ze echt in de basis aan haar houding en core-stability moest gaan werken, had haar maar kort gemasseerd en vervolgens aan het werk gezet. Belachelijk! Nu moest ze van hem thuis ook de oefeningen doen, daarnaast proberen dagelijks haar 10.000 stappen te halen en hoefde ze pas over een paar weken weer terug te komen. Nou, ze dacht er niet aan terug te komen bij hem, misschien moest ze maar eens op zoek naar een ander. Of ik nog niet iemand wist?
Enkele weken later kwam mevrouw weer bij mij terug op spreekuur, ik vroeg haar hoe het met de rugklachten ging. Mevrouw gaf aan dat ze uiteindelijk toch maar thuis de oefeningen was gaan doen, want haar klachten werden alleen maar erger. Inmiddels ging het steeds beter, rugklachten waren bijna weg en zelfs liet mevrouw toch wel enigszins trots haar stappenteller app zien. Ze had er een nieuwe hobby van gemaakt haar stappen per dag te halen. Bovendien bleek na een meting dat mevrouw ook nog was afgevallen, want ons doel was, dus dubbele winst.
Nu vraag ik me sterk af: Wat zou mevrouw over haar vorige fysio hebben ingevuld middels PREM en wat over de nieuwe jonge fysio? En wat is beter geweest voor mevrouw? En wat voor de zorgverzekeraar?
Mijn punt is: wat voor kwaliteitswinst gaat het opleveren?
Daar hebben wij toch al het Kwaliteitsregister voor: daar betalen we voor, we betalen voor de studies en alle extra tijd en eisen die nodig zijn hierin te blijven mogen staan. Wat voor toegevoegde waarde is PREM daadwerkelijk en waarom moet het door ons worden uitgevoerd?
CZ geeft aan PREM te hebben meegerekend in de kostprijs, maar het feit dat het huidige aanbod nog onder het huidige inflatiepercentagetarief zit staat hier haaks op! Dat is dus een behoorlijke leugen!
Uiteraard snap ik het dilemma dat enerzijds zorgverleners een fair tarief willen, en anderzijds men niet meer wil betalen voor de zorg.
Zelf gebruik ik niet of nauwelijks zorg, en baal ik er natuurlijk van als ik dan ook nog mijn eigen risico moet betalen indien ik wel iets nodig heb. Dus inderdaad ik sta net zo goed aan de consumentenkant waarbij ik zelf niet graag de premie zie stijgen.
Echter ben ik ervan overtuigd (en dat is ook meermaals bewezen) dat juist in deze preventieve sector de kosten nihil zijn t.o.v. de kosten die bespaart kunnen worden, dus die redenatie gaat al niet op. Daarnaast lijkt het me sterk dat die 3 uur uit het basispakket, waar velen ook nog met het eigen risico te maken hebben, de grootste kosten zijn uit het totale zorgbudget.
Kortom CZ, maar ook alle andere zorgverzekeraar die ook maar enigszins met een vergelijkbaar ‘aanbod’ komen: Ik vraag u echt oprecht uw prijs te herzien en hier ook een eerlijke onderhandeling van te maken in plaats van een eenzijdig aanbod die ‘getekend kan worden bij het kruisje’.
